jobstudenten

Het is augustus en dan worden de schooltjes klaargestoomd voor de nieuwe start, ook wat groen betreft. Zo ook het stadsschooltje in Mariakerke
Gras gereden, gebosmaaid ... dus alles gekamd en getrimd. Van los vakantiegevoel, hoog gras naar strak en recht in de lijn.
Er was een oude appelboom waarvan er een serieuze tak was afgescheurd, waarschijnlijk ook onder het gewicht van de vruchten. Heb dus al wat appels gezien en dat doet al denken aan het najaar. De zomer is wel degelijk over haar toppunt heen en herfst is in zicht.
Sedert vorige week hebben we hulp van twee jobstudenten. één helpt mee in de Bourgoyen, met die ploeg en de andere frisse gast is aan onze ploeg toegewezen. 22 jaar en studeert criminologie. Komt uit de kempen maar is in Gent geland. Ziet viervoeters wel zitten en wil bij de hondenbrigade en is een gezondheidsfanaat met stappenteller inclusief.
Toen ze zeiden dat er jobstudenten gingen komen stonden mijn voelsprieten direct recht. In het verleden ben ik toevallig, toevallig verscheidene keren zo eind juni ontslaan omdat mijn plaats toen gereserveerd was voor deze gelegenheidswerkers. Ik heb er niets op tegen dat de jonge schoolgaanders een zakcentje verdienen maar heb vooral het gevoel gekregen dat een te groot stuk van de taart gaat naar jobstudenten op de arbeidsmarkt, dat ten koste van andere mensen die een job betrachten. Vele werkgevers combineren dat nog eens met een ander voordelen (activa en zo) en de situatie zit helemaal scheef.
Je kan jobstudenten niet meer wegdenken, die aan de kassa van de supermarkt, in de horeca tijdens het weekend.... Nu, deze keer ben ik er nog en de jobstudent valt eigenlijk best mee. Nog superidialistisch en wil de handen uit de mouwen steken. Hij kan geen zwerfvuil zien liggen , raapt alles op als er een ogenblik tijd is. Zou ons op een jager-verzamelaar dieet zetten zodat onze bloedsuikerspiegel niet te veel zou schommelen. Eet noten en maatjes en plukt bramen. Voel mij dan schuldig als ik een koek in mijn mond steek of een icetea drink. Die studenten voelen zich direct thuis en zijn ook assertiever dan mij. Op een morgen ging hij naast de chauffeur zitten in de camionette maar die vlieger heb ik niet laten opgaan, er zijn grenzen. Ik werk hier al langer en heb de privilege toch iets meer te zijn dan een jobstudent denk ik dus heb ik hem naar de achterbank verwezen. Dat is een van mijn principes die ik nog heb, en die ik wilde verzilveren.
Toch is het leuk om met iemand nieuw samen te werken, het is altijd een verruiming en zet aan om nog eens over jezelf na te denken.
Welke toekomstdromen heb ik nog? Wat wil ik nog in deze wereld veranderen. Hmmm, vroeger lukte dat toch ietske beter maar af en toe wakker geschud worden voor het wegdommelen in oude patronen kan zeker geen kwaad. Het alarmbelletje blijft zo marcheren.:-)