Biodiversiteit

Als je eens goed rondom je kijkt, in de tuintjes, jouw gebuurte, gemeente of naar het landschap zie je dat het aanblik eigenlijk zeer monotoon is, saai soms.

Onkruid is een kruid dat verkeerd staat maar dan staan er veel dingen verkeerd volgens het overgrote gedeelte van de mensen hun mening

ENKEL gras in het grasperk

Een paar struiken daar, een boom ginder die liefst niet te groot wordt.

Als we geluk hebben is er een bodembedekkerke met groen licht, mag blijven staan

Verharding is enkel verharding en daarin zijn de meeste mensen bikkelhard, geen groen tussen de klinkers.

Dat is de oude zienswijze die er voora bij de oude mensen nog ingebakken zit mensen die nog koste wat kost een tuin willen "onderhouden"maar beter naar een appartement zouden verhuizen.

Komt er iets te groeien dat niet op de officiële lijst staat (die als het goed gaat meer dan twee namen bevat) wordt het eruit gesnokt en afgevoerd

In een wijk die wij grotendeels moeten onderhouden heb ik wild ridderspoor en klein kaasjeskruid die in de voortuintjes, tussen het gras groeiden van de grasmachine kunnen redden. Ik kwam eerst met mijn bosmaaier en maaide er een corridor rond zodat mijn collega er rond het gras af reed. Als ik weg ben hoop ik dat ze het beschermen en volgend jaar de kans geven om terug te laten groeien. Zoveel mooie planten die voor de bijl gaan omdat ze onbekend, onbemind zijn en niet passen in ons denkkader.

Je moet in een tuin een beetje overzicht houden en richting aan geven maar geef de kans om je te laten verassen door wat er gedropt wordt door vogels of komt overgewaaid of wat er nog in de grond zat. Daarom is echte natuur zo super, daar heeft alles een kans.

Ordinair of vulgair wordt ook ooit terug hip, een paardenbloem kan nog veel geld gaan als we ze blijven consciëntieus verwijderen. De nostalgie en de retrotoestanden daarbij, een tuin is toch een beetje dat. Een vintage madeliefje, knap toch. Zou ook ooit een zeldzaamheid kunnen komen, en iets anders een zogezegde pest of woekeraar.

Geknoopt helmkruid laat ik staan in mijn tuin, en alles wat ik niet weet wat het is geef ik een kans om zijn ware aard te tonen. Eerst Sherlock Holmes spelen en zijn identiteit achterhalen, dan beslis ik of ik het in mijn tuin wil. Dat is het minste wat je kan doen, een gezicht op plakken.

Als er iets groeit moet het zijn dat het daar de geschikte condities zijn dus moet je het onderzoeken als een echte detective, beter dan cluedo.

Als ik aan biodiversiteit denk, is het niet alleen de verschillende planten maar ook de verschillende verschijningsvormen gedurende de seizoenen, hun metamorfoses als de beste acteurs

Dat maakt de natuur begrijpen moeilijker maar oh zo boeiend. Mee zijn met de natuur is niet makkelijk, alles heeft zijn tijd en plaats en volgt elkaar continue mooi op.

"Dat groeit dan en dat is in dit stadium"

"dat lijkt niet op elkaar, het verschilt van grootte en toch hetzelfde?", "Dat lijkt op elkaar, hetzelfde vorm blad en toch verschillend?"

"gister was dat er nog niet en vandaag staat het daar..."

ja, en binnen een paar weken is een fenomeen bij een bepaalde plant weer weg

Zie je wel dat het een leuk spel is!
Iedere periode heb ik zo enkele planten die ik het bijzonder volg en tracht op te sporen en mij op focus, de plant van de week noem ik die dan. Die zit dan toch toch voor een stuk in mijn collectief geheugen.

Voor mij mag het groen allemaal wat vrijer, wat losser. Ja, je mag gerust wild zeggen.

Variatie is toch tof, kleur brengen in het leven. Dan kan je pas echt op ontdekkingtocht gaan

Wij als groendienst hebben daar ook een grote ingrijpende rol in, als ik zie wat wij allemaal doen kan ik zeggen dat de omgeving er helemaal anders zou uitzien, moesten wij er niet zijn.

De mensen zouden verschieten moesten wij aan de zijkant blijven staan en niets insnoeien, afzagen, afrijden, uitspitten..."in toom houden"
De nieuwe mode in onze streek is zo'n band maaien naast de weg van meer dan 1m . Zo lelijk en eentonig. Altijd hart vasthouden en hopen dat ze niet te veel en te snel zullen maaien.
Het andere uiterste is te zien op het jaagpad van Merelbeke naar Gent. De helft van het fietspad is overgroeid en de mensen kunnen niet zonder ongemak elkaar kruisen, er staan tengels tussen.
Daar zullen ze zeker en vast niet te veel maaien. Schone dingen te zien maar daar net een beetje onhandig.

Soms doen we dus te veel (al is dat aan het veranderen nu, lichte mentaliteitsverandering) en dat is voor veel mensen al een aanpassing. Maar wij zetten veel naar ons hand, heel veel en de mensen beseffen niet dat het anders één groene overwoekering zou zijn moesten wij nooit langskomen, de groenwerkers.

Nu laten we al eens Koninginnekruid(leverkruid) staan

Het banaalste plantje is speciaal voor mij en zorgt mee voor de verscheidenheid, het draagt ook iets bij.
Ik denk al twee keer na voor ik iets uittrek.