Inka

Heel mijn leven heb ik al huisdieren gehad, vooral katten in alle formaten.
Ook een gekke hond uit het asiel die ze niet meer allemaal op een rijtje had. We hebben dat beest toch nog enkele mooie jaren bezorgd.
Dieren geven een meerwaarde aan het leven en je kan er heel veel van leren. Vooral hoe je anderen goed behandeld.
Nu, in mei had ik de onweerstaanbare drang om terug een hond in huis te halen, ik moest en zou een hond hebben dus de asielen gaan inspecteren.
Het werd een kruising van een Stafford en een herdershond (waarschijnlijk een Mechelse scheper).
Inka is 8 à 9 jaar oud en zou eerder iemand doodlikken dan iets verkeerd doen. Ze probeert wel in de zetel te gaan liggen (kranten helpen als je er niet bij bent) en bedelt aan tafel maar dat ligt aan de vorige eigenaars.... Gewoontes zijn werkelijk aangekweekt. Trekken doet ze ook maar door haar leeftijd wil ik haar echt niet heropvoeden. Wel wat sturen, corrigeren maar geen dril.
Voel mij een stuk An Lemmens en het is een fijne compagnon die niet zonder mij kan en dat is toch ook fijn voor ons ego. Verlating is haar grootste angst. Mentaal is ze ook een opkikker voor mij en maken we er iedere dag het beste van.
Maar ze vraagt wel wat tijd en energie. Het is geen salonmeubel of decoratie. Ik ben mij er van bewust iedere keer ik zonder haar de deur uit ga en ze mij met die grote bruine ogen aankijkt.
Hier in België is het ook niet altijd uitnodigend om een hond te houden. De reden waarom ik het zag zitten om een hond te houden was omdat ik een tuin heb en een park in de buurt waar ik kan gaan wandelen. Probleem is dat het park maar deels toegankelijk is voor honden... Nog erger dan in de Bourgoyen. Ik hou Inka altijd aan de leiband dus wat kan ze verkeerd doen? Als je altijd dezelfde route moet wandelen heb je het ook na een tijdje gezien en wil je iets nieuws.
Dus... Na een tijdje heb ik het gehad en doorbrak ik de opgelegde barricade. Discreet en ingetogen volg ik nu andere wandelpaden in het park en voel ik er mij absoluut niet schuldig bij. De joggers die ons passeren hebben er ook geen last van en ik zie tijdens mijn dagelijkse wandeling eens iets anders (Beemdooievaarsbek). Tot nu toe is iedereen gelukkig
Wat ik ook graag zou doen is haar meedoen naar het werk als de nood er toe doet. Morgen komt er een poetsvrouw en die is bang van haar en dan moet ze buiten in de tuin blijven. Wat voor optie heb ik? Het zou mogelijk zijn volgens mij dat ze naar het werk meegaat en dat ze in de bureau daar rustig blijft maar ja, dat is toekomst zeker. Ondertussen aan het wachten op een poetsvrouw die positief staat tegenover honden.
En Inka snuffelt verder.