De nieuwe vrouw

Als ik telefoneer naar mijn grootmoeder is één van de vragen die ze mij stelt:”is jouw werk al gedaan?” Dan heeft ze het niet over de tuin waar ik dringend eens in moet, of mijn blog die moet gevoed worden. Nee, dan heeft ze het over mijn huis die liefst aan de kant moet liggen. De was en plas is mijn verantwoordelijkheid, zoals het een goeie vrouw betaamt. Maar een generatie tussen en zo’n verschil in perceptie. We komen van zeer ver en de sprint is nog niet gewonnen. De zorg voor de kinderen is iets voor de vrouw, zonder vragen. Zoals een meisje haar pop oppakt en het eten heeft. En het gaat zo door, van moeder op dochter. Dat ik vroeger met de barbiepoppen gespeeld heb ben ik nu minder enthousiast over en iets wat beschaamd. Wat heeft ze gestudeerd, wat deed ze eigenlijk god ganse dagen? De winkels afschuimen?

Ze spreken zoveel over de nieuwe man, die de vrouw te hulp schiet wanneer het kan. Dat is een goeie evolutie, en ik juich het alleen maar toe maar zoals je vaak hoort in de media (loonskloof, glazen plafond, tot borstenbepoteling en erger in India) is de weg nog lang. Ja, ik ben een feministe die voor gelijkheid over de hele lijn wil gaan. Opgevoed tussen allemaal vrouwen heb ik mij nooit minder gevoeld in mijn kinderjaren. Tot je met beide voetjes in het leven staat en het zelf moet boteren. Het is hier niet allemaal meer grof ongelijk zoals vroeger, het is subtieler. Toen de politie mijn domicilie kwamen controleren was het gelijk hij op een plaats van delict was. Voorzichtig zijn, hé, meiske hoorde ik hem denken. Hij had gelijk tientallen vragen in zijn mannenhoofd. Hoe gaat ze de huur betalen? Als ik een groter, dubbel bed vroeg aan de conciërge in mijn gemeubelde studio was dat het gespreksonderwerp. Ik had er de ruimte voor en wie ligt er niet een keer graag overlangs in bed, niet? Een vrouw heeft een lijf om naar zichzelf te kijken en ze hoeft niet naar een ander lijf te kijken, over de rest spreken we liever niet. We zwijgen om serieus gehouden te worden. Een man scharrelt maar in het echt, zijn het niet de kippen die scharrelen?

Op de werkvloer is het natuurlijk elk voor zich en als je een mannenberoep in gedachten hebt, good luck. Van ’s morgens vroeg mocht ik al bierbuiken begroeten en kon ik bewonderen welk onderbroek die dag werd gedragen. Mocht ik het eens geprobeerd hebben…. Wilde ook niet belanden tussen die pin-ups die aan de kast poseerden als trofee van hun fantasie. Zorg dat je een flessenopener bij hebt om er bij te horen en dat je niet in de val trapt om hun afwas te doen. Leer er aan wennen dat ze plots onaangekondigd gaan pissen in de struiken. De prostaat speelt meer en meer op met de leeftijd, hij laat van zich horen. Dat een man wat overgewicht heeft zouden ze niet zo snel over spreken maar tegen een vrouw durven ze dat wel uitspelen.

Ik had één vrouwelijke collega en die was een halve man. Ze had voetbal gespeeld, kon tegenspreken en had dus duidelijk leren de broek aantrekken. Ze had het in het begin de ambetantste klusjes gekregen maar heeft haar plaats opgeëist met een luidere stem en altijd paraatheid. Mannen mogen een paar minuten een keer contempleren over hun werk maar als een vrouw een paar seconden niets doet, gewoon eens staat te staan, ho maar Roken deed ze gelijk een turk en dat doet ook iets aan een imago. Bier drinken lieten we over aan de mannen. Zou niet gezond geweest zijn om die dagelijkse gewoonte op te pikken Een verslaving had ik er niet voor over, om over alles tussen pot en pint te kunnen meepraten. Ja, op het werk wordt er zeker geen alcohol genuttigd, dat is het principe eigenlijk.

Veel mannen (en ook vrouwen) bekijken hun werelden vanuit twee verschillende gezichtsvelden. Ze hebben er twee verschillende planeten (ja, Venus en Mars als je het zo wilt) van gemaakt, ieder zijn eigen deel. Een vrouw doet nog meer het huishouden en doet de shopping. De man gaat op stap en kan het zich veroorloven, zonder commentaar om een weekend paddenstoelen te gaan onderzoeken in de Ardennen (dat is nog maar de zeer lichte vorm). Mijn vader was maanden op weg, in zijn eentje naar een ander werelddeel om daar zichzelf terug te vinden. Als je een relatie hebt, waarom bekijk je dan niet om dat te samen te doen? Nee, een vrouw zou dat niet aankunnen, te zwaar. Mijn achttienjarige broer mag met de Audi TTI rijden, ik zou mij kunnen verongelukken, nietwaar. Ik heb met een BMW gereden die zeker even zwaar was en ik vond dat ook cool om te doen. Mijn vader heeft met mijn broer een heel andere relatie die minder barrières heeft als bij zijn twee dochters. Ze zijn gegroeid naar een zelfde golflengte en de interesses zijn natuurlijkerwijs meer aan elkaar gebonden. Een appel spreekt ook makkelijker tegen een appel dan tegen een peer. Mix en mingle meer de leefwerelden van de sexen en het zou eindelijk eens evenwichtiger zijn.

Voor mij geen make-up, want die wrijf ik toch open. Na een tijdje is die uitgelopen en niet meer mooi. Geen hakken waar je amper een paar honderd meter comfortabel mee kan lopen. Een rokje heeft je minder bewegingsvrijheid, dat is toch de waarheid. Ik heb in mijn jeugd altijd als jongen, de zoon trachten te gedragen om in het zicht te komen van hun wereld. Met wisselend succes kan ik wel zeggen. Het bleef eerder bij achterna lopen en meenemen, oppikken wat je kon.

Ik wil ook avonturen en experimenteren en mannelijke zaken doen. Het leukste is toch de wereld leren kennen, stop met het iets exclusiefs te laten zijn. Ik heb inderdaad niet de fysiek van een man 1.90 m. Bij mij leek alles meer op sleuren dan wat anders maar ik kreeg toch alles in de laadbak. Heb evenzeer boomstronken op mijn schouders genomen en de hakselaar gevuld. Het is wraakroepend dat ik bepaalde machines niet kon in gang krijgen en mee werken, gewoon omdat ik te weinig spierkracht heb. Machines zijn gemaakt voor mannenpoten en discrimineert op die geniepige manier. Moet toegeven, technische zaken zijn niet zo mijn ding en de wereld van motoren is nog altijd een mysterie voor mij en er dan in een vlugte ingedoopt worden, ga je helemaal in overdrive, kan je het toch niet vatten. Waarin je opgevoed bent heeft er wel degelijk alles mee te maken.

De positieve kanten van het vrouw zijn? Wij denken aan de verjaardagskaartjes en de intuïtie, de sociale gevoeligheden opsporen en naar buiten brengen bijvoorbeeld.

Ik ben geen superwoman, het is niet mijn bedoeling om tien dingen tegelijkertijd te kunnen doen. Ga nu eerst de wasmachine versteken, en dan aan mijn carrière verder bouwen. Mannen weten waarom, maar de vrouwen stilletjes aan ook.